Gdyby żyła, dziś kończyłaby 111 lat (zm. 26 grudnia 1986). Elsie Lanchester wystarczyła dokładnie 1 minuta i 40 sekund przed kamerą, aby zapisać się w umysłach kinomanów po wsze czasy. Mowa oczywiście o króciutkim, niemal epizodycznym, przy czym niezwykle ważnym, kulminacyjnym występie w "Narzeczonej Frankensteina" (1935 r.). Elsa Lanchester jako narzeczona nie wypowiedziała na ekranie ani słowa, ba! nie wykonała praktycznie żadnej czynności poza wrzeszczeniem i syczeniem na Borisa Karloffa. Mówiąc o jej nieśmiertelnej kreacji nie można oczywiście pominąć wymyślnej fryzury, dzięki której narzeczona Elsy Lanchester z miejsca weszła do panteonu nie tylko klasycznych, ale i najbardziej charaktersytycznych potworów wszech czasów. Narzeczona była nie tylko najkrócej obecnym na ekranie potworem (a jednocześnie postacią tytułową); była ona jedynym potworem Universalu, który nikogo nie zabił. Elsa Lanchester dwie dekady po premierze "Narzeczonej Frankensteina" udowodniła światu, że jest także znakomitą aktorką dramatyczną, otrzymując nominację do Oscara za rolę drugoplanową w Come to the Stable" 1949 r. i zgarniając Złoty Glob oraz drugą nominację do Oscara za rolę drugoplanową - w "Witness for the Prosecution" 1957 r. Była żoną Charlesa Laughtona, partnera z planu m.in. "Witness for the Prosecution". W dalszej cżęści wpisu kilka interesujących zdjęć...
Przerwa na planie "Narzeczonej Frankensteina"
Jako Mary Shelley w prologu "Narzeczonej Frankensteina"
(ujęcie usunięte z filmu za zbyt duży dekolt :)
Cary Grant i Elsa Lanchester "The Bishop´s Wife" 1947 r.
Z mężem Charlesem Laughtonem
Rok 1950 - przyznanie obywatelstwa
amerykańskiego Elsie Lanchester
"The Petty Girl" 1950 r.
I krótkie bio, za Wikipedią:
Elsa Lanchester urodziła się na przedmieściach Londynu jako córka Jamesa "Shamusa" Sullivana (1872-1945) i Edith "Biddy" Lanchester (1871-1966). Oboje rodzice byli zaangażowani w sprawy polityki socjalistycznej. Miała starszego o 5 lat brata - Waldo Lanchestera Sullivana , był lalkarzem i posiadał teatr lalek w Brighton..
Elsa w wieku 10 lat pobierała nauki tańca u samej Isadory Duncan w jej szkole - Bellevue School in Paris w roku 1912. Debiutowała w 1922 roku w sztuce Thirty Minutes in a Street na West Endzie. W kinie debiutowała w roku 1927 w obrazie One of the Best. Kilka lat później w 1929 roku poślubiła aktora Charlesa Laughtona.
W 1932 roku Elsa Lanchester podpisała kontrakt z wytwórnią Metro-Goldwyn-Mayer. Wystąpiła w filmie Alexandra Kordy Prywatne życie Henryka VIII u boku męża. On grał Henryka VIII, ona jego czwartą żonę Annę z Kleve. Jej kariera nabrała tempa. Wystąpiła w tytułowej roli w filmie Narzeczona Frankensteina, jednak jej nazwisko nie zostało wymienione przed tytułem filmu.
Po filmach Lassie wróć, Żona biskupa i Ostrze brzytwy dostała rolę w filmie Come to the Stable u boku Loretty Young i Celeste Holm. Została nominowana do Oscara za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Jednak jej kariera filmowa załamała się, więc Elsa postanowiła występować w teatrze.
Do kina powróciła w 1958 rolą w filmie Świadek oskarżenia znów u boku męża. I znów została nominowana do Oscara, lecz nagrody nie zdobyła. W następnych latach grywała role drugoplanowe i epizody w serialach. Wystąpiła również w filmie Disneya Mary Poppins u boku Julie Andrews.
W 1962 roku zmarł mąż Elsy Charles Laughton. Po jego śmierci Elsa napisała wspomnienia, w których ujawniła, że jej mąż nie chciał mieć z nią dzieci, gdyż był gejem, a ona sama na początku kariery dwa razy poddała się aborcji. Niedługo po wydaniu swojej autobiografii, zdrowie Lanchester pogorszyło się. W ciągu 30 miesięcy, doznała dwóch udarów mózgu, stając się całkowicie ubezwłasnowolniona i wymagała stałej opieki. Była przykuta do łóżka. W marcu 1986 roku Motion Picture Television Fund wyceniło jej majatek na 900.000 dolarów. Elsa Lanchester zmarła w wieku 84 lat na zapalenie oskrzeli w swoim domu w dzielnicy Los Angeles - Woodland Hills. Ciało zostało poddane kremacji 5 stycznia 1987, a prochy rosypano nad Oceanem Spokojnym.
Elsa w wieku 10 lat pobierała nauki tańca u samej Isadory Duncan w jej szkole - Bellevue School in Paris w roku 1912. Debiutowała w 1922 roku w sztuce Thirty Minutes in a Street na West Endzie. W kinie debiutowała w roku 1927 w obrazie One of the Best. Kilka lat później w 1929 roku poślubiła aktora Charlesa Laughtona.
W 1932 roku Elsa Lanchester podpisała kontrakt z wytwórnią Metro-Goldwyn-Mayer. Wystąpiła w filmie Alexandra Kordy Prywatne życie Henryka VIII u boku męża. On grał Henryka VIII, ona jego czwartą żonę Annę z Kleve. Jej kariera nabrała tempa. Wystąpiła w tytułowej roli w filmie Narzeczona Frankensteina, jednak jej nazwisko nie zostało wymienione przed tytułem filmu.
Po filmach Lassie wróć, Żona biskupa i Ostrze brzytwy dostała rolę w filmie Come to the Stable u boku Loretty Young i Celeste Holm. Została nominowana do Oscara za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. Jednak jej kariera filmowa załamała się, więc Elsa postanowiła występować w teatrze.
Do kina powróciła w 1958 rolą w filmie Świadek oskarżenia znów u boku męża. I znów została nominowana do Oscara, lecz nagrody nie zdobyła. W następnych latach grywała role drugoplanowe i epizody w serialach. Wystąpiła również w filmie Disneya Mary Poppins u boku Julie Andrews.
W 1962 roku zmarł mąż Elsy Charles Laughton. Po jego śmierci Elsa napisała wspomnienia, w których ujawniła, że jej mąż nie chciał mieć z nią dzieci, gdyż był gejem, a ona sama na początku kariery dwa razy poddała się aborcji. Niedługo po wydaniu swojej autobiografii, zdrowie Lanchester pogorszyło się. W ciągu 30 miesięcy, doznała dwóch udarów mózgu, stając się całkowicie ubezwłasnowolniona i wymagała stałej opieki. Była przykuta do łóżka. W marcu 1986 roku Motion Picture Television Fund wyceniło jej majatek na 900.000 dolarów. Elsa Lanchester zmarła w wieku 84 lat na zapalenie oskrzeli w swoim domu w dzielnicy Los Angeles - Woodland Hills. Ciało zostało poddane kremacji 5 stycznia 1987, a prochy rosypano nad Oceanem Spokojnym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz